1.من اینجا، بس دلم تنگ است،/ و هر سازی که میبینم، پد آهنگ است،/ بیا  ره توشه برداریم، قدم در راه بی بر گشت بگذاریم،/ ببینیم ?سمان هر کجا، آیا همین رنگ است.

2. گاه با یک گل سرخ، گاه با یک دل تنگ، گاه باید روئید، در پس این باران./ گاه باید خندید بر غمی بی پایان.

3. فدای اون مهر و وفایت،/ دلم تنگ شده برات،/ چطور بگم؟ باور کنی،/ چقدر عزیری تو برام.

4. در قید غمم، خاطر آزاد کجائی،/ تنگ است دلم، قوت فریاد کجائی،/ با آنکه ز ما یاد نکردی..،/ ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجائی.

5. منو ببخش که بیخبر تو خلوتت پا میزارم،/ مقصرش دلتنگیه، منکه گناهی ندارم.

6. واژه هایم رنگ باران دارد وقتی از تو مینویسم،/ قلبم خیس دلتنگی است و چشمانم طوفانی..!

7. اشک چشمام جمع شده، یواش یواش سنگ شده،/ خبر داری چه اندازه، دلم برات تنگ شده؟

8. هر وقت میبینمت آروم آرومم، وقتی نمیبینمت قلبم میلرزه، وقتی صداتو نمیشنوم، دلم تنگ تنگ تنگ، ولی چون دلتنگ توام، برام شیرینه.

9. بیتو نه کار دنیا لنگ میمونه، نه بین زمین و آسمون جنگ میشه، نه کوه آب میشه، نه آب سنگ میشه، فقط و فقط دل منه که برات تنگ میشه.

10. دل اگر بهر عزیزان نشود گاهی تنگ،/ نامش هرگز ننهم دل، که به آن گویم سنگ.

11. به چشم خسته ی من، آسمون سنگ شده،/ لعنت به این جدائی، دلم برات تنگ شده.

12. فریاد زدم بدونی بیزارم از جدائی،/ دلم برات تنگ شده، عزیر دلم کجائی.

13. اینجا آسمون ابریست، آنجا را نمیدانم، اینجا شده پائیز،آنجا را نمیدانم،/ اینجا، دلی تنگ است. آنجا را نمیدانم.

14. زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست، و دلم بس تنگ است، بیخیالی..... سپهر هر دردی است، باز هم میخندم، آنقدر میخندم که غم از رو رود.

15. پیش چشمت، خطاست شعر قشنگ،/ چشمت از شعر من قشنگتر است،/ منچه گویم که در پسند آید،/ دلم از این غروب، تنگتر است.